Siem Reap – mityczna świątynia i khmerska podstawówka

Kiedy na polskich ziemiach panowali Piastowie, na Dalekim Wschodzie roztaczało się Imperium Khmerskie, które było największym mocarstwem ówczesnego świata. Oczywiście nikt w Europie nie miał pojęcia o jego istnieniu. Ich największe miasto zamieszkiwało milion mieszkańców, zajmowało powierzchnię 400 km² i stanowiło tym samym największą metropolię tamtych czasów. Mimo wielkiej potęgi, imperium nie przetrwało próby czasu. W tajemniczych okolicznościach, po prostu przestało istnieć. Dopiero w 1860 roku francuski podróżnik Henri Mouhot natknął się na pozostałości po dawnej cywilizacji. Jak się później okazało odkrył w dżungli największą świątynie na świecie i taką pozostała do dnia dzisiejszego.

Przez setki lat roślinność zniszczyła wszelkie zabudowania, prócz miejsc kultu, które zostały wykonane z najtrwalszych materiałów. Obecnie miliony turystów przyjeżdżają do Kambodży, aby podziwiać osiągnięcia khmerskiej cywilizacji. Do historycznego Angkor Wat najlepiej udać się z oddalonego o 6 km Siem Reap. My pojechaliśmy tuk tukiem z samego rana, aby dotrzeć tam na wschód słońca, z racji stosunkowo małej liczy turystów oraz “niskiej” temperatury. Całodniowy bilet to 37$ (cena rośnie z roku na rok), a wynajęcie kierowcy tuk tuka na cały dzień zwiedzania to koszt 15$ (uwaga na naciągaczy – my schodziliśmy z 50$).

Jednak samo Siem Reap, to nie tylko przystanek w drodze do Angkor Wat. To spokojne, jak na azjatyckie standardy miasto. Głównymi atrakcjami są tutaj dwie buddyjskie świątynie :

• Wat Prom Rath, z przystępnie przedstawioną historią życia Buddy,

• ‌Wat Damnak, przy której znajduje się szkoła prowadzona przez mnichów.

Nocą życie Siem Reap toczy się na Pub Street, czyli turystycznej ulicy pełnej barów gdzie piwo kosztuje jedynie 0,5$.
Mimo tego, że Kambodża jest biednym krajem, to baza hotelowa stoi na wysokim poziomie. My zatrzymaliśmy się w Kingfisher Angkor Hotel i bardzo polecamy tą miejscówkę. 4 gwiazdkowy hotel w bardzo dobrej lokalizacji z basenem, który okazał się zbawienny przy 40 – stopniowych upałach.